Σώμα Ανεξάρτητο 

Επιτελεστικές Συναντήσεις

 

ΤΡΙΤΗ, 19 Οκτωβρίου 2021

Ελισσάβετ Σφυρή και Δέσποινα Χαριτωνίδη, 8-10μμ

(επιμέλεια: Λυδία Αντωνίου και Γιώργος Μπεκιράκης)

ΕΛΛ:

Η Ανεξαρτησία αποτελεί τον βασικό θεματικό κορμό του ανοικτού υβριδικού προγράμματος δράσεων και διευρυμένων εικαστικών μέσων (performance, επιτελεστικές διαλέξεις, συζητήσεις, διαδραστικές τέχνες), το οποίο δραστηριοποιείται σε δύο παράλληλους άξονες με τους τίτλους Σώμα Ανεξάρτητο και Πνεύμα Ανεξάρτητο, που θα υλοποιηθούν το έτος 2021-22 στον χώρο Ύλη[matter]HYLE. Το πρόγραμμα επιμελείται η νέα ομάδα συνεργατών της ΎΛΗ[matter]HYLE (Λυδία Αντωνίου, Γιώργος Μπεκιράκης, Αλέγια Παπαγεωργίου,  Στεφανία Στουρή, Monika Szczukowska και η Αγάπη Χαρμανή). 

Η ΎΛΗ[matter]HYLE είναι ένας ημι-δημόσιος / ημι-ιδιωτικός χώρος στο κέντρο της Αθήνας που φέρνει κοντά την τέχνη, την πολιτική και τις επιστήμες με πρακτικές ανεπιτήδευτης συνδιαμόρφωσης. Στα πλαίσια αυτού του στόχου λειτουργεί και η Ανεξαρτησία, ένα πρόγραμμα που καλεί επιμελητές, καλλιτέχνες, επιστήμονες, θεωρητικούς και ακτιβιστές να συμμετάσχουν σε καλλιτεχνικές δράσεις και συζητήσεις γύρω από το θέμα της “Ανεξαρτησίας”. Μέσα από την (ημι)δημόσια φύση του εργαστηρίου ΎΛΗ[matter]HYLE, δύο άξονες Σώμα Ανεξάρτητο και Πνεύμα Ανεξάρτητο διαμορφώνονται οργανικά μέσα από την έρευνα και τον διάλογο, και αποσκοπούν στην ενδυνάμωση των ερευνητικών και καλλιτεχνικών πρακτικών και στην ανάπτυξη ενός διευρυμένου κύκλου φίλων/θεατών, χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις. Ο “διάλογος”, η “συνεργασία”, η “οικολογία”, ο “φεμινισμός” επεξεργάζονται και γίνονται οι βάσεις για να χτιστεί το πείραμα και η προσπάθεια του προγράμματος. Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ έρευνας και δράσης, δημιουργούν τις σχέσεις εξάρτησης ή ανεξαρτησίας. Η ύπαρξη εξάρτησης μεταξύ αυτών, αναδεικνύει την ανάγκη της ανεξαρτησίας τους από κοινωνικές διαφορές, κοινωνικούς αποκλεισμούς, προκαταλήψεις, φόβους, αλλά και από τους όποιους περιορισμούς στην έκφραση και την συνδημιουργία. 

Σώμα Ανεξάρτητο 

Ο άξονας Σώμα Ανεξάρτητο αντλεί τα χαρακτηριστικά του, από τις καλλιτεχνικές πρακτικές που δουλεύουν με το ίδιο το σώμα του καλλιτέχνη, χρησιμοποιούν το σώμα ως φορέα και μέσο μνήμης της ιστορίας και του κοινωνικού τραύματος. Η δομή του άξονα δίνει έμφαση σε έργα περφόρμανς που διαπραγματεύονται την αναπαράσταση του σώματος, στην εκπαίδευση και την συνεργασία, και σε καλλιτεχνικές φεμινιστικές πρακτικές. Το πρόγραμμα δομείται μέσα από την φιλοξενία, την ανταλλαγή και τις δημόσιες συζητήσεις, με σκοπό τον διάλογο και την συνεργασία καλλιτεχνών, μαθητών και κοινού από διαφορετικές γενιές, εμπειρίες, και κοινωνικά περιβάλλοντα. Ο άξονας Σώμα Ανεξάρτητο περιλαμβάνει την δράση Επιτελεστικές Συναντήσεις ένα Ερευνητικό επιμελητικό εργαστήριο των Λυδία Αντωνίου και Γιώργου Μπεκιράκη διάρκειας έξι μηνών, στην οποία διαδραματίζονται: α) η δημόσια παρουσίαση των έργων περφορμανς “Dichotomy” και “Sjimon Says” των προσκεκλημένων νέων καλλιτεχνών Ελισσάβετ Σφυρή και Δέσποινα Χαριτωνίδη. β) οι δύο καλλιτέχνιδες εισάγουν ερωτήματα υπο την μορφή ζωντανού διαλόγου με σύγχρονους καλλιτέχνες ωστέ να επανεξετάσουν τα έργα τους μέσα από την κριτική ματιά της ομάδας. Οι καλλιτέχνες και επιμελητές φιλοξενούνται δημιουργώντας μια δυναµική κοινότητα, ένα εργαστήριο συζητήσεων γύρω από την περφόρµανς. Σε αυτή την ιδιαίτερη κοινωνικοπολιτική συνθήκη αναρωτιούνται για το ρόλο της γυναίκας, και πώς αξιοποιώντας, το συγκεκριµένο µέσο έκφρασης, την περφορμανς; µπορεί κανείς να αµφισβητήσει στερεοτυπικά μοντέλα καταπίεσης ή να αλλάξει επιστημονικές προβληµατικές σχετικά με το φύλο. Παράλληλα κατά την διάρκεια της όλης διαδικασίας επιτελείται η αρχειακή καταγραφή των συνευρέσεων και των συζητήσεων υπο την μορφή ημερολογίου, μέσω της γραφής, του βίντεο, του ήχου και της φωτογραφίας. Στόχος της έρευνας των δύο επιμελητών, είναι η εύρεση σύγχρονων πρωτοκόλλων συνεργασίας στην καλλιτεχνική παραγωγή, μέσω του διαλόγου και της εκπαίδευσης. Τα έργα των νέων καλλιτεχνών της περφορμανς στο χώρο της ΎΛΗ[matter]HYLE θα αποτελέσουν έναυσμα για μια δημόσια συζήτηση γύρω από την υλική και την άυλη φύση των έργων, τα περιεχόμενα και τα θέματα που πραγματεύονται, τα ερωτήματα που εγείρονται από τα έργα, καθώς και ζητήματα σχετικά με το ίδιο το μέσο της περφόρμανς. Η έρευνα θα παρατηρήσει και θα καταγράψει την μεθοδολογία εφαρμογής διαλόγου μεταξύ των καλλιτεχνών αλλά και την μετάλλαξη των έργων των Ελισσάβετ Σφυρή και Δέσποινα Χαριτωνίδη μέσα από αυτές τις συνευρέσεις. γ) Το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας θα είναι η δημιουργία και η παρουσίαση των νέων έργων περφορμανς που θα προκύψουν και θα παρουσιαστούν με την ολοκλήρωση του εργαστηρίου. Καθ’όλη τη διάρκεια του εργαστηρίου θα γίνεται η δημοσιοποίηση του ερευνητικού υλικού στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες της ΎΛΗ[matter]HYLΕ. Προσδοκούμε επίσης ότι αυτή η έρευνα θα διασφαλίσει την συνέχεια αυτής της ιδιαίτερης μεθόδου επιμέλειας στο μέλλον με την συνεργασία της ΎΛΗ[matter]HYLΕ με άλλους καλλιτέχνες και οργανισμούς.  

Η δράση Επιτελεστικές Συναντήσεις ξεκινάει στις 14 Οκτωβρίου 2021, από τις 8-10μμ, όπου θα γίνει η δηµόσια παρουσίαση των έργων περφορµανς “Dichotomy” και “Sjimon Says”. 

Η Ελισσάβετ Σφυρή συµµετέχει µε την περφόµανς της Dichotomy, την οποία παρουσίασε πρώτη φορά το 2018 στο Centre D’Art Contemporain Geneva και επόµενα iterations της σε διαφορετικούς χώρους στο Λονδίνο.  Αφετηρία του έργου αποτελεί η ελληνική συνήθεια να συνθλίβουν πιάτα ή ποτήρια κατά τη διάρκεια εορτασµών. Το 1969, ο δικτάτορας Παπαδόπουλος απαγόρευσε τη συγκεκριµένη πρακτική. Εποµένως, από την εορταστική-χαρούµενη πράξη έγινε µια πράξη διαδικασίας και αντίστασης. Η πολιτική κατάσταση εκείνης της εποχής αντικατοπτρίστηκε επίσης από τη µουσική. Το ρεµπέτικο, µια µουσική που γοητεύει την Ελλάδα από τις αρχές του αιώνα έως τις αρχές της δεκαετίας του 1950, αποτέλεσε ένα είδος µπλουζ, που ασχολείται συνήθως µε θέµατα εξορίας, την απώλεια οικογένειας, την περιπλάνηση στους δρόµους στο σκοτάδι, καταχρήσεις, την ανεκπλήρωτη αγάπη, τη φυλάκιση και το θάνατο. Η µουσική και το απαγορευµένο έθιµο του σπασίµατος των πιάτων συνέλαβε στη λαχτάρα για κάτι που δεν υπάρχει πια, το οποίο µπορεί να έγκειται στη λαχταρά για τη µητέρα πατρίδα, την οικογένεια, την αγάπη ή το παρελθόν. Μέσα από αυτό το κοµµάτι έρχεται αντιµέτωπη µε την ταραχώδη ιστορία της Ελλάδας καθώς και την προσωπική της νοσταλγία για τη χώρα στην οποία µεγάλωσε. Έπειτα από την οικονοµική κρίση και τα πολιτικά προβλήµατα, η Ελλάδα του σήµερα είναι διαφορετική από τη χώρα που ανακαλεί από την παιδική της ηλικία και αυτή της η λαχτάρα αντιστοιχεί στην εµπειρία της µετανάστευσης.

Η Δέσποινα Χαριτωνίδη συµµετέχει µε την περφόρµανς Sjimen Says, την οποίο πραγµατοποίησε πρώτη φορά στο Studio Volante στη Ρώµη. Στο Sijmen Says η καλλιτέχνης ασχολείται µε το θέµα του «κτιρίου», διερευνά την έννοια της δοµής σε όλες τις έννοιες της, εξετάζει τις δυνατότητες που συνεπάγεται η «θεµελίωση» και τις αναπόφευκτες συνέπειες που συνεπάγεται. Χρησιµοποιεί ως µέσο το κατ’ εξοχήν σύµβολο της κατασκευής το τούβλο. Το Sijmen Says για τη ∆έσποινα είναι ένα έργο στο οποίο το άτοµο χτίζει ένα βάθρο για τον εαυτό του ενώ προσπαθεί να ισορροπήσει σε αυτό. Κάθε φορά που προστίθεται ένα τούβλο, το βάθρο γίνεται υψηλότερο και πιο ασταθές. Για την ίδια, µέσα από διαφορετικές προσεγγίσεις της περφόρµανς, διερευνά έννοιες όπως η προσπάθεια, η φιλοδοξία, η σωµατικότητα, η επιµονή και εν τέλη την πτώση ως θεµελίωση. Ενώ η έρευνά της αναπτύσσεται στο στούντιο, η επιτελεστικότητά της ξεδιπλώνεται από σχετικά οικείους χώρους στη δηµόσια σφαίρα. Το γλυπτικό της υπόβαθρο συµβάλλει στην κατανόηση του χώρου και την παραγωγή διαφορετικών περιβαλλόντων. Το θεµελιώδες χαρακτηριστικό της δουλειάς της έγκειται στη µελέτη των ιδιοτήτων διαφορετικών υλικών και των γνωρισµάτων που προκαλούν στον θεατή. Στις περφόρµανς της, η βασική ιδέα ξεκινά από την ανθρώπινη πράξη, όπου η παρουσία του καλλιτέχνη προκαλεί το κοινό µε έντονο και διαδραστικό τρόπο. ∆εδοµένου ότι η φυσική επικοινωνία σχεδόν αβίαστα και άµεσα παρέχει µια κοινή κατανόηση, οι περισσότερες από τις ερµηνείες της αντιµετωπίζουν το σώµα ως εργαλείο περιορισµένων δυνατοτήτων, ανεξέλεγκτης ευθραυστότητας και µίµησης µέσω της επανάληψης. 

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας στο τηλ.: +302114106439

Soma Independent
Performative Encounters

 TUESDAY, 19 October 2021
Elissavet Sfyri and Despina Charitonidi, 8-10PM


(curated by: Lydia Antoniou and George Bekirakis)

ENG: 

Independence is the main thematic core of the open hybrid programme of actions and expanded visual media (performance, performative lectures, discussions, interactive arts), which operates in two parallel axes entitled Soma Independent and Spirit Independent, to be implemented in the year 2021-22 at the space ‘ΥΛΗ[matter]HYLE. The programme is curated by the new team of collaborators of ‘ΥΛΗ[matter]HYLE; Lydia Antoniou, George Bekirakis, Alegia Papageorgiou, Stefania Stouri, Monika Szczukowska and Agapi Harmani. 

‘ΥΛΗ[matter]HYLE is a semi-public / semi-private space in the centre of Athens that brings together art, politics and science with practices of unpretentious co-construction. Within this goal, Independence, a program that invites curators, artists, scientists, theorists and activists to participate in artistic actions and debates around the theme of Independence, also operates. Through the (semi)public nature of the ‘ΥΛΗ[matter]HYLE art-studio, the two routes Soma Independent and Spirit Independent, are organically shaped through research and dialogue, and aim to strengthen research and artistic practices and develop an extended circle of friends/viewers, without exclusion and discrimination. The notions of dialogue, collaboration, ecology, feminism are elaborated through the programme and become the foundations to build the experiment and effort of the project. The interactions between research and practice create the relationships of dependence or independence. The relations of dependence between them highlights the need for independence from social differences, oppressions, prejudices, fears, and any limitations to expression and co-creation. 

Soma Independent

Soma Independent axis draws its characteristics from the artistic practices that work with the artist's own body, using the body as a carrier and medium of memory of history and social trauma. The structure of this axis emphasizes on performance works that negotiate the representation of the body, education and collaboration, and artistic feminist practices. The programme is structured through hospitality, exchange and public discussions, with the aim of an open dialogue and collaboration between artists, students and audiences from different generations, experiences, and social contexts. The Soma Independent axis includes the project Performative Encounters, a research curatorial workshop by Lydia Antoniou and George Bekirakis with a duration of six months, which comprises of: (1) the public presentation of the performances "Dichotomy" and "Sjimon Says" by the invited young artists Elissavet Sfyri and Despina Charitonidi. (2) The second part unfolds with the two artists introducing questions in the form of a lively dialogue with contemporary artists in order to re-examine their works through the critical gaze of the group. The artists and curators hosted by ‘ΥΛΗ[matter]HYLE, aspire to create a dynamic community through the durational workshop around performance art. In the current socio-political context they contemplate on the role of women, and how by utilising the specific medium of expression, performance art, one can challenge stereotypical models of oppression or change epistemological problematics around gender. At the same time, during the whole process, an archival record of the encounters and discussions is kept in the form of a performative diary, through writing, video, sound and photography. The aim of the two curators' research is to construct contemporary protocols of collaboration in artistic production through dialogue, cooperation and education. The works of the performance artists in ‘ΥΛΗ[matter]HYLE space will trigger a public discussion around the material and immaterial nature of the works, the contents and themes they address, the questions raised by the works, and issues related to the medium of performance itself. The research will observe and record methodologies of implementing dialogue between the artists and the transformation of the works of Elissavet Sfyri and Despina Charitonidi through these encounters. (3) The result of this research will be the emergence and presentation of the new works of performances that will emerge and be presented at the end of the workshop. Throughout the workshop, the research material will be made public on the electronic platforms of ‘ΥΛΗ[matter]HYLE. We also expect that this research will ensure the continuation of this particular method of curation in the future with the collaboration of ‘ΥΛΗ[matter]HYLE with other artists and organisations.  

Performative Encounters will commence on 14 October 2021, from 8-10PM where the public presentation of the performances "Dichotomy" and "Sjimon Says" will take place. 

Elissavet Sfyri participates with her work Dichotomy, which she initially presented for the first time in 2018 at the Centre D'Art Contemporain Geneva and subsequent iterations in different venues in London.  The starting point of the work is the Greek habit of smashing plates or glasses during celebrations. In 1969, the dictator Papadopoulos banned this practice. Therefore, the celebratory-joyful act became an act of process and resistance. The political situation of the time was also reflected in the music. Rembetiko, a music that fascinated Greece from the beginning of the 20th century to the early 1950s, was a kind of blues, usually dealing with themes of exile, loss of family, wandering the streets in the dark, abuse, unrequited love, imprisonment and death. The music and the forbidden custom of breaking dishes captured the longing for something that no longer exists, which may lie in the longing for the motherland, family, love or the past. Through this piece she is confronted with the turbulent history of Greece as well as her personal nostalgia for the country she grew up in. After the economic crisis and political problems, the Greece of today is different from the country she recalls from her childhood and this longing corresponds to her experience of immigration.

Despina Charitonidi participates with the performance Sjimen Says, which she first performed at Studio Volante in Rome. In Sijmen Says the artist deals with the theme of "building", exploring the concept of construction in all its meanings, examining the possibilities implied by "foundation" and the inevitable consequences it entails. It uses brick, the symbol of construction par excellence, as a tool. Sijmen Says for Despina is a work in which the individual builds a pedestal for herself while trying to balance on it. Each time a brick is added, the pedestal becomes higher and more unstable. For her, through different approaches to performance art, she explores concepts such as effort, ambition, physicality, perseverance, and ultimately the fall as a foundation. While her research is developed in the studio, her performativity unfolds from relatively intimate spaces in the public sphere. Her sculptural background contributes to her understanding of space and the production of different environments. The fundamental characteristic of her work lies in the study of the properties of different materials and the traits they evoke in the viewer. In her performances, the basic idea starts from the human act, where the presence of the artist challenges the audience in an intense and interactive way. Since physical communication almost effortlessly and immediately provides a shared understanding, most of her interpretations treat the body as a tool of limited possibilities, uncontrollable fragility and imitation through repetition.

For further information please contact us at +302114106439

Ύλη[matter]HYLE

Pireos str. 1, 2nd floor #7

Omonia sq. 

10552, Athens GR

hyle.gr

ΥΛΗ[matter]HYLE is supported by: 

This e-mail has been sent to @, click here to unsubscribe.

1 Pireos str. 10552 Athens GR